Met de zomer in aantocht is het tijd om enkele lang overlevende biermyhtes te ontkrachten.
🍺IPA-mythe
Helaas wordt de India Pale Ale-mythe (IPA-mythe) nog steeds met de regelmaat van de klok verspreid door allerhande tijdschriften, websites, blogs, horecazaken en brouwerijen. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, werd de India Pale Ale niet special ontwikkeld voor de export naar India en werd het bier niet speciaal sterker gehopt om de ‘lange zeereis’ naar de Britse koloniën te overleven. Het was oorspronkelijk een bestaand Brits bewaarbier, de ‘stock bitter’, dat sterker gehopt was omdat het bedoeld was om gedurende twee jaar of langer te rijpen. In Britse landhuizen was het zelfs de gewoonte om een dergelijk bier te brouwen bij de geboorte van de erfgenaam en het de drinken bij diens meerderjarigheid – dat is dus wel een véél langere bewaartijd dan de drie tot vier maanden dat de zeereis naar India duurde.
Dit bewaarbier, dat al bestond lang voor dat er sprake was van de naam India Pale Ale, was een van de vele biersoorten die geëxporteerd werden naar India, aanvankelijk uit Londen en later vooral uit Burton-on-Trent, waar het water uitermate geschikt was voor het brouwen van blode, bittere bieren. Maar ook andere biersoorten werden vanuit Goot-Brittannië geëxporteerd en kwamen in prima toestand aan, niet alleen in India maar ook bijvoorbeeld in Australië.
🍻Brits bier heeft geen schuim
Hierbij moet men zich eerst afvragen wat ‘Brits bier’ eigenlijk is: in Groot-Brittannië heeft men immers zeer uiteenlopende bierstijlen, gaande van de klassieke cask ale, over (internationale) pilsmerken en gepasteuriseerde bieren van brouwgiganten, tot de innovatieve craft keg die op Europese wijze met CO2 getapt wordt. Ook Belgisch bier bestaat in vele vormen, en er zijn net zo goed Belgische bieren zonder schuim, denk maar aan een artisanale lambik.
Meestal heeft men het in deze biermythe over een cask ale, een traditioneel Brits bier dat met een handpomp uit het vat getrokken wordt en zijn sprankeling alleen krijgt door de natuurlijke vergisting, zonder toevoeging van extern koolzuurgas. Deze bieren hebben wel degelijk een schuimkraag, die bovendien van essentieel belang is om over de kwaliteit van het bier te kunnen oordelen. Indien bij een traditionele cask ale het schuim bij het tappen afwezig is, dan is het bier over zijn hoogtepunt heen of werd het verkeerd behandeld in de pub. Wel is het zo dat de schuimkraag op cask ale vaak minder stabiel is, doordat hij puur natuurlijk en niet-artificieel door externe gasdruk in stand gehouden wordt.
Een andere oorzaak van deze mythe is de bij wet vastgelegde inhoudsmaat: een ‘pint’ moet precies 568 ml bevatten, dat is de inhoud waarvoor de consument betaalt. Heel wat (oudere) bierglazen kunnen exact 568 ml bevatten, en het bier moet tot aan de rand getapt worden. Hierdoor is er geen plaats voor een schuimkraag en wordt het meeste schuim over de rand van het glas weggetapt.
Zythos vzw is de verdediger van de belangen van de bierconsument. Het is de koepel waaronder een veertigtal lokale verenigingen van bierliefhebbers en -proevers ressorteren. 3.500 individuele leden die begaan zijn met onze door de Unesco als immaterieel cultureel erfgoed erkende Belgische biercultuur. Zythos vzw vindt dat de bierconsument naast plichten (o.a. verantwoord omgaan met alcohol) ook rechten heeft: namelijk eerlijke informatie op het bieretiket.