Cuberdons of ‘Neuzekes’ zijn hét zoete prototype van Belgisch culinair erfgoed. Geen andere lekkernij spreekt zo tot de verbeelding als deze paars-roze kegeltjes vol stroperige verrukking. Ook de geschiedenis van dit smakelijke kleinood is er één om van te smullen.
Tekst : Sijmen Goossens
Wist je dat Cuberdons oorspronkelijk bedoeld waren als medicijn? Het was de Gentse apotheker De Vynck die in 1873 dit snoepgoed ontwikkelde met de bedoeling een geneesmiddel te maken. Het zou anders uitdraaien, maar wie nu zijn tanden zet in de bijna mysterieuze textuur van de Cuberdon, zal een zekere heilzame tinteling allicht niet ontgaan.
De kleinzoon van de apotheker gaf het recept aan Antoine Geldhof, die in 1954 zijn eigen bedrijfje Confiserie Geldhof, begon. De rest is vaderlandse geschiedenis. Ondertussen staat met Jo Geldhof de derde generatie aan de machines (die ondertussen de traditionele gietvormen vervangen). De locatie in Eeklo is onveranderd gebleven.
Een uitgekiend proces
Weinig snoepjes genieten eenzelfde faam als de Gentse Neuzekes. Dat heeft alles te maken met hun originele textuur, het rijke en verrassende smakenpalet en natuurlijk: de vorm. De tong en smaakpapillen herkennen de echte Cuberdon meteen aan de volle smaak én de typische textuur. De sensatie om achter het subtiele krokante pantser de weelderige frambozentoets te ontdekken, werkt aanstekelijk, bedwelmend bijna.
Het proces erachter is minstens even vernuftig. Met Arabische gom wordt de suikermassa met frambozenaroma gebonden. Deze substantie wordt dan gekookt in grote ketels. Vervolgens worden kegelvormen in gietpoeder gestempeld, waarna deze vormen gevuld worden met de stroperige massa. De ‘onrijpe’ Cuberdons worden dan gebakken, wat hen het typische korstje oplevert. Na acht tot tien weken is de kern van de Cuberdon zo goed als volledig versuikerd. Cuberdons zijn relatief kort houdbaar, wat hen tot een echt Vlaams streekproduct maakt.
De originele Cuberdons worden dus in Vlaanderen geproduceerd bij Confiserie Geldhof in Eeklo. Van daaruit vertrekken ze richting warenhuizen, kermissen, snoepwinkels, beurzen en markten om er jong en oud te bekoren. Sommige zaken blijven namelijk best bij het oude.