Rustig uitbollen maakte nooit deel uit van de bijbel van wielerpaus Michel Wuyts. Naast een terugblik op zijn indrukwekkende carrière polsen we dan ook graag naar zijn toekomstplannen. Komt er een nieuw testament?
Tekst: Joris Hendrickx – foto’s: Dieter Bacquaert
Je hebt nog enkele maanden voor de boeg, maar hoe kijk je terug op jouw carrière als commentator?
“Ik ben vooral gepakt door de snelheid waarmee mijn carrière is omgevlogen. Telkens stond ik voor nieuwe uitdagingen waar ik met volle goesting tegenaan ging. Een gelijkaardig gevoel had ik meestal trouwens ook bij lange uitzendingen zoals die van de Ronde van Vlaanderen. Als wielerjournalist op het eigen front leken de meer dan zes uur aan uitzending er dan achteraf nauwelijks twee te zijn geweest. Het meest fier ben ik alvast op het feit dat ik de eerste Vlaamse wielercommentator ben die op post is gebleven tot zijn 65ste. Ik kreeg ooit wel aanbiedingen om chef te worden, maar was liever creatief bezig met taal.”
Wat waren voor jou de meest memorabele momenten?
“Dat zijn vooral de dingen die zich het minst hebben voorgedaan. Zo heb ik naast dertig jaar in de wielersport eveneens drie eindrondes van het WK voetbal en acht Olympische Spelen becommentarieerd. Ook de Elfstedentocht van 1997 was absoluut uniek, omdat het de enige was gedurende mijn carrière als commentator. Aan het WK voetbal van 2002 in Zuid-Korea en dat van 2014 in Brazilië heb ik eveneens goede herinneringen. Ik was er volledig op mezelf aangewezen en moest me behelpen in een vreemde taal. Alle zekerheden vallen dan weg, waardoor je een avonturier wordt, terwijl ik dat vanuit mezelf niet bepaald ben.”
Als kind raakte ik niet in slaap door schaapjes te tellen, maar door winnaars van de Ronde van Frankrijk en wereldkampioenen chronologisch op te sommen.
Iedereen kent jou als een onuitputtelijke bron van weetjes over de wielerwereld. Hoe krijg je dat voor elkaar?
“Commentator zijn is een permanent proces dat je bijna nooit verlaat. Zeker in aanloop naar de grote afspraken was ik er dagelijks toch meerdere uren mee bezig. Bij een wedstrijd met veel wisselende omstandigheden hoefde ik nochtans niet naar mijn voorbereiding te kijken. Een deelnemerslijst en routebeschrijving volstonden dan. Ik zag mezelf als een planeet met allerlei satellietjes rond me: mijn voorbereiding, mijn steekkaarten over renners,… Maar vooral ook mijn geheugen vol historische kennis over de wielerwereld die ik tijdens mijn hele leven heb opgebouwd. Als kind raakte ik niet in slaap door schaapjes te tellen, maar door winnaars van de Ronde van Frankrijk en wereldkampioenen chronologisch op te sommen. Vooral die parate kennis is cruciaal als commentator, anders kom je tijdens een live uitzending telkens hopeloos te laat. Iedere keer wanneer je moet wegkijken om iets op te zoeken kan je bovendien een cruciaal moment in de wedstrijd missen.”
Kwam de aankondiging van jouw verplicht pensioen als een verrassing?
“Zes of zeven jaar geleden zou ik geantwoord hebben dat 65 een mooie leeftijd was om een andere richting uit te gaan. We kwamen immers net uit een smerige periode vol dopingschandalen. Maar toen kwam er een kentering in het bewustzijn van jonge sporters en werden de screenings enorm opgevoerd. Bovendien kregen we er in die periode een jonge gepassioneerde collega bij die onze job heel wat makkelijker maakte. Ik besefte dat ik op die manier nog jaren verder zou kunnen gaan. Toen ik hierover sprak met mijn meerderen werd me verzekerd dat men er absoluut niet aan dacht om bij mijn pensioensleeftijd al afscheid te nemen. Die hoop verdween toen Martine Tanghe vorig jaar plots met pensioen werd gestuurd en de nieuwe CEO besliste om die lijn meteen ook door te trekken naar de sportredactie.”
Met pensioen gaan is louter een administratieve daad. Als zelfstandige of freelancer hoop ik zeker nog enige tijd actief te blijven zonder daarbij te spreken over ‘rustig uitbollen’.
Ben je akkoord met die beslissing?
“Ik had het er wel moeilijk mee. Ik zou geen gevecht meer zijn aangegaan voor de grote rondes. Met de voorjaarsklassiekers en kleinere ronden was ik al blij geweest. Toch besef ik dat met pensioen gaan louter een administratieve daad is. Als zelfstandige of freelancer hoop ik zeker nog enige tijd actief te blijven zonder daarbij te spreken over ‘rustig uitbollen’. Ons vak doe je voor 100% of je doet het niet.”
Welke plannen heb je nu nog?
“Het professionele vuur blijft branden. Ik wil mijn praat- en schrijftalent zeker verder benutten als journalist of misschien zelfs als commentator. Ook optreden zal ik blijven doen. Voor mijn huidige zaalshow ‘Dag & Nacht Koers’ samen met Geert Vandenbon en Andries Boone heb ik al aanvragen tot in 2023. Daarnaast ben ik al volop bezig met mijn reconversie. Ik ga nu terug meer fietsen met mijn vrouw en moet vaststellen dat ze sneller bergop fietst dan ik. We gaan ook samen wandelen. Daarnaast doe ik al meer dan tien jaar aan marathonlopen, wat ik nu na corona terug probeer op te krikken. Graag zou ik ook nog enkele keren met de hele familie op reis willen gaan en mijn vrouw plekken willen laten zien die ik dankzij mijn job heb mogen bezoeken.”
“Tot slot ben ik al sinds mijn 30ste een liefhebber van klassieke muziek. Ik hoop live het Piano Concerto No. 3 van Sergej Rachmaninov mee te mogen maken. Dat concert stond gepland, maar is door corona uitgesteld naar 4 april 2022. Maar laat dat net ook de verjaardag van mijn dochter zijn. Misschien kunnen we beide combineren, wie weet!”