Droika Engelen, naast interieurarchitect ook blogster, geeft ons maar al te graag een kijkje in haar eigen Antwerpse stulpje. Een rondleiding.
Je bent jong en je wilt wat. Na mijn studies zocht ik een creatieve manier om mezelf als interieurarchitect te kunnen uitdrukken. Het doel van mijn blog (“D DESIGN BLOG”) is om ook anderen te inspireren en mijn liefde voor architectuur, interieur en design te delen.
Mijn partner en ik kochten een nieuwbouwappartement op het Zuid in Antwerpen. Een wit blad waar we volledig ons ding konden doen. Het oorspronkelijke plan vond ik echt maar niets, een verspilling van ruimte. In een klein appartement moet elke vierkante meter doordacht zijn. Ik heb dan ook het hele plan hertekend. De uitwerking ervan deden we met verschillende eigen aannemers die ik goed ken.
De hele puzzel begon met de eetkamer en de keuken, deze vormen één grote ruimte. Een keuken is meer dan een functionele plek, koken is voor ons een belangrijk sociaal gebeuren dat centraal moet staan. Daarom kozen wij voor een lichte, witte keuken. Het werkblad is gemaakt uit composiet. Dit is een zeer duurzaam materiaal dat makkelijk te onderhouden is, want in onze keuken willen we kunnen koken zonder zorgen. De marmeren achterwand maakt onze keuken volledig af.
Vanuit de leefkeuken zie je dat onze lichtgrijze gietvloer naadloos is doorgetrokken door het hele appartement. Deze weerkaatst ook enorm veel licht. De lichte kleuren zorgen voor een harmonieuze eenheid. Overdag komt het daglicht binnen via de lichte glasgordijnen, ‘s avonds brengen de warme tinten van onze ledverlichting sfeer en gezelligheid. Verlichting is zo belangrijk in een interieur. Aan verlichting geef ik graag wat geld uit want zonder het juiste licht is je interieur nooit af.
Ik maak steeds een duurzame basis in een licht kleurenpallet dat tot zijn recht komt met enkele donkere contrasterende meubelaccenten. Om ons interieur karakter te geven, ging ik op zoek naar een zwarte houten ronde eettafel. Hierbij was het een hele uitdaging om de perfecte stoelen te vinden. De stoelen die ik voor ogen had zijn echte design klassiekers en daar betaal je veel geld voor. Daarom zocht ik een speels alternatief dat het strakke interieur doorbreekt. Ik ben helemaal weg van de industriële look van deze Nederlandse design ‘schoolstoel’ ontworpen in de jaren 50. Elk interieur heeft nood aan één eye-catcher. Het pronkstuk in onze woonkamer is het designicoon van Hans J. Wegner.
Ons tv-meubel hebben we gepimpt met dezelfde marmer als in de keuken. De salontafel is een eigen ontwerp. We hadden enkele grote tegels uit de badkamer over. Dus we lasten een zwart frame ‘et voilà’. De donkere contrasten van de leefruimte heb ik ook herhaald in de slaapkamer op de achterwand van het bed. Ook in onze bureau komen dezelfde accenten terug. Doordat verschillende materialen terugkomen, creëer je één coherent geheel.
Het ontwerpen van mijn eigen interieur is een van de moeilijkste opdrachten tot nu toe. Voor jezelf ben je altijd nog kritischer. Financieel moesten er hier een daar compromissen worden gesloten, maar nooit op esthetisch vlak. Geen wilde impulsaankopen, maar een doordacht interieur met een verhaal achter elk item. Als er dan toch moet geïnvesteerd worden dan liever een goed product met langere levensduur. Het is niet omdat ik interieurarchitect ben dat al mijn meubels design en per definitie onbetaalbaar zijn. Integendeel, je wilt toch niet dat je interieur lijkt op een showroom?
Mijn interieur is een hele verzameling, van Scandinavisch tot Belgisch design, van vintage tot modern. Er zijn enkele duurdere stukken bij maar de meeste zijn zeer betaalbaar. De kunst is om iets eenvoudig toch naar je hand te kunnen zetten.
