Midden maart zendt Eén ‘Restaurant Misverstand’ uit, waar chef-kok Seppe Nobels mensen met jongdementie aan het werk zet. Na ‘Instroom-Academy’, waar hij anderstalige nieuwkomers opleidt, alweer een serieuze uitdaging. “Maar sociaal ondernemen geeft me veel voldoening”, klinkt het.
Tekst: Sandra Gasten
Beide restaurants zijn sociale projecten. Op welke manier verschillen ze van elkaar?
“Bij restaurant Instroom-Academy in Antwerpen, dat ik met Chris Bryssinckx van vzw Gatam opstartte, leiden we nieuwkomers op een hoog niveau op tot keukenmedewerker, afwasser of hulpkok. Intussen zitten we aan de derde groep van twintig cursisten. Bij elke groep veranderen we meermaals het menu met de – vaak generaties oude – recepten en smaken van de deelnemers, klaargemaakt met seizoensproducten van hier.”
“Na de opleiding stromen de cursisten door naar het horecacircuit. Door hen te leren koken met Belgische producten, bescherm ik ook onze keuken en producenten. Bij Misverstand runnen acht mensen tussen 46 en 64 jaar met jongdementie de keuken en bediening. Bedoeling is om te tonen wat de impact van dementie op het dagelijkse leven is en de deelnemers te tonen wat ze nog in hun mars hebben.”
Zijn er ook raakvlakken?
“Absoluut, er zijn zelfs heel wat gelijkenissen. In de twee projecten worden atypische mensen in een restaurant geplaatst. Beide doelgroepen hebben veel verloren: mensen met jongdementie verliezen hun job en sociaal contact, terwijl asielzoekers hun familie verloren hebben of genoodzaakt werden hun thuis achter te laten. Door al die personen samen te brengen, zien ze dezelfde problematiek bij elkaar. Samen koken maakt hen sterker en geeft hen zelfvertrouwen. Natuurlijk zijn er uitdagingen die in een ‘normale’ keuken niet voorkomen, maar het eindresultaat is vaak zelfs beter.”
Het doel is om te tonen wat de impact van dementie is op het dagelijkse leven en de deelnemers te tonen wat ze nog in hun mars hebben.
Klopt het als ik stel dat het restaurant voor verbinding tussen de deelnemers zorgt?
“In de keuken draait het vooral om de passie voor het koken. Als het personeel gemotiveerd is, doet het er niet toe wat hun achtergrond of nationaliteit is. Diversiteit in een keukenteam is net stimulerend. Lekker en gezond eten verbindt mensen van alle soorten en nationaliteiten. De beste deals ter wereld worden aan tafel gesloten, en dat gebeurt in alle culturen op dezelfde manier. Ook religie wordt onbelangrijk als je samen aan één project werkt.”
Je legt je nu volledig toe op Instroom-Academy. Geeft dat sociaal ondernemen jou veel voldoening?
“Bij beide projecten heb ik zowel lichamelijk als mentaal diep gezeten. Sinds het einde van de laatste lockdown werk ik zeven dagen op zeven, soms tot 18 uur per dag. Ik ben niet alleen leraar en chef-kok, maar ook coach en luisterend oor. Er komen vaak pakkende verhalen mijn richting uit. Ik heb als jongere ook een moeilijke schoolcarrière gehad – ik leed aan dyslexie.”
“Daardoor heb ik een groot rechtvaardigheidsgevoel en neem ik het graag op voor de zwakkeren. Ik ben dus blij dat ik de carrièreswitch van Graanmarkt 13 naar Instroom heb gemaakt. Maar ik blijf me wel op een culinair hoog niveau bezighouden, in combinatie met een maatschappelijk engagement. Het project levert positieve resultaten op en krijgt lovende recensies, ook bij de VDAB en de overheid. Als chef-kok én als mens heb ik daarom nog nooit zo veel voldoening gevoeld.”