Geen enkele muziekband die de voordelen van de coronaperiode beter benut lijkt te hebben dan Bazart. Binnen de muziekbubbel met zijn ‘compagnons de route’ Simon Nuytten en Oliver Symons dook frontman Mathieu Terryn de studio in om zonder grote druk van buitenaf te vijlen en te schaven aan plaat nr. 3, getiteld ‘Onderweg’. Het album werd een tweetal weken geleden voorgesteld aan het grote publiek. Het vormde meteen de leidraad voor een zomers gesprek met zanger Mathieu Terryn.
Tekst: Diederik Vandendriessche – foto’s: Kemizz
“Maar wat als we doorgaan?
Oh, niet blijven staan
Loop tegen muren in mijn hoofd aan” (Alles of niets)
‘Doorgaan’ duikt her en der op in de songs van de nieuwe plaat. Is er een stukje Ramses Shaffy in geslopen?
“Misschien onbewust wel. Shaffy is in ieder geval een hele grote meneer in de Nederlandstalige muziek. Op het einde van zijn leven leed hij aan de ziekte van Korsakov, wat met geheugenverlies gepaard gaat. Uit die periode bestaat een prachtig filmpje, toen hij samen met Liesbeth List sinds lange tijd weer een studio betrad. Je ziet dat hij zowat alles in zijn leven vergeten is, maar het nummer ‘Laat me’ zingt hij van a tot z. Dan zie je wat de kracht van muziek is. Iemand als Shaffy behoorde niet tot mijn oorspronkelijke muzikale invloeden, maar heb ik gaandeweg wel leren appreciëren. Op dezelfde manier ben ik de laatste jaren ook een grote fan van Wim De Craene geworden.”
“Muzikale invloeden zijn heel belangrijk voor ons als groep. Wij trachten de muziek die we zelf goed vinden zoveel mogelijk te vertalen in iets dat Bazart is. De ene periode in je leven luister je naar andere muziek dan in een andere periode en dat sluipt er bij ons altijd wel in.”
“Voor ons eerste album spiegelden we ons aan bands als The National en Yeasayer, bij de tweede plaat waren het eerder elektronische voorbeelden als Frank Ocean en hiphop en voor dit album hebben we veel geluisterd naar classic rock bands als Oasis en The Verve. ‘Automatic for the People’ van R.E.M. was ook een plaat die veel werd opgelegd. Onze aanpak is weliswaar iets elektronischer, maar voor de opbouw van de songs hebben we toch vaak teruggegrepen naar een klassiek begin op piano of gitaar. Zo zijn we op zoek gegaan naar de passende arrangementen, veel meer dan bij ons album ‘2’, toen we eerder vanuit geprogrammeerde beats vertrokken.”
“Met ons drieën hebben we ook zeer intensief aan de teksten gewerkt. We gaan telkens op zoek naar wat muzikaal het beste overeenstemt met het ritme – de woorden moeten daarin passen. De muzikaliteit van de zin wint het altijd. Sommige woorden kunnen bovendien al eens vloeken met het DNA van Bazart. Dan klopt het niet als ik die in de mond neem. Dat is de moeilijke evenwichtsoefening die Bazart is.”
Je bent overal en nergens meer
Kies een kant of schuil waar je liefst wil zijn
Doet het nog zo’n pijn
Wil je terug naar waar het begon? (Als ik val)
Het ging heel hard voor jullie in de periode voor corona. Heb je het gevoel dat je nu weer iets moet opbouwen?
“Ja, ergens wel, maar op een comfortabele manier. De coronaperiode was voor ons ook een periode om even op adem te komen. Die pauze was in zekere zin een geschenk. In dat opzicht was het ‘reculer pour mieux sauter’, om het met een wielerterm te zeggen. Even terugschakelen om dan opnieuw grote popconcerten te kunnen spelen, maar dan op een ander, gezonder tempo.”
Ik draai me om, hoe kom ik hier opeens
Zie ik licht in de verte dat jaren niet scheen (Andere oorden)
De coronacrisis lijkt zijn einde te naderen. Is de hoop voelbaar in de muziek van Bazart anno 2021?
“Hoop versus wanhoop is altijd wel een thema dat ik aansnijd. Het is niet per se gekoppeld aan corona, het is eerder mijn manier van denken, die zweeft tussen die twee uitersten. Existentiële twijfels zijn een stukje van mezelf en keren in elke plaat terug. Veel fragmenten uit de songs verwijzen naar dromen die ik gehad heb. De droom is een mooi aanknopingspunt om een beeld te scheppen van een wereld die niet bestaat. Ik luister zelf het liefst naar muziek die mij met een donker kantje triggert om stil te staan bij de dingen. Maar ‘Onderweg’ is een stukje hoopgevender dan de twee vorige platen: een gevoel van thuiskomen – licht aan het einde van de tunnel – zit er vaak in.”
Neem me ver weg hiervandaan
Ver weg tot ik daar ben
Daar kent niemand mijn naam (Anders)
Was de voorbije periode ook een verademing omdat je niet altijd in de spotlights moest staan?
“Dat zit er inderdaad wel wat in. Even uit die spotlights, die soms aanvoelden als bekeken worden, in ons geval ook beoordeeld worden. In dat opzicht is het inderdaad een verlangen naar anonimiteit: wat zou het zijn als mensen mijn naam niet kennen, als ik iemand was waar niet iedereen een oordeel over heeft? Maar anderzijds ben ik mij heel bewust van het feit dat alles wat ik te danken heb in mijn leven daar een rechtstreeks gevolg van is.”
Laat me los maar verlaat me niet
Ik ben overal maar je hoort me niet (Laat me los)
Ondanks die beoordelende blikken is het verlangen om te connecteren sowieso sterker?
“Absoluut. Het is niet echt een verlatingsangst, maar ik kan gewoonweg niet goed alleen zijn. En dat fundamenteel levensgevoel heeft zich zeker in sommige tracks vertaald. Maar momenteel ben ik doodgelukkig. In de nazomer trouw ik met de liefde van mijn leven (fotografe Marie Wynants, nvdr). We huwen in het buitenland en gaan in verschillende etappes naar onze huwelijkslocatie. We houden van reizen, het ultieme onderweg zijn.”